Wij, zijn met z’n allen niet echt doelgericht in NL. No offence maar het is echt zo. Ik zie het iedere keer weer in mijn trajecten, doelen??!! Ehmmmm wat is je doel vandaag ehmmmm.
Zonder doel geen richting, en ook geen antwoorden op je vragen….
Als HSP zien we 100.000 mogelijkheden en is doelen stellen nog lastiger. Maar wel noodzakelijk. Hoe kunnen doelen je nou eigenlijk helpen? Het helpt je om dat te doen wat je helpt, jou ondersteund en goed voor je is, want het zijn jouw doelen.
Doe 1 ding tegelijk.
Multitasking kan ik niet, ik heb het in ieder geval niet bedacht.
Start met een overall doel en bepaal waar je naar toe wil, doelen geven focus en duidelijkheid ook in je gezin. Wanneer je doelen voor jezelf stelt, dan is het slim om te kijken binnen mijn gezin om meer rust te creëer als je doel meer rust is wat levert dat je op. Stel jezelf de vraag waarom wil ik dit.
Je doel wordt een filter om dingen wel of niet te doen. Dat helpt enorm omdat je veel makkelijker kan kiezen Ja of Nee. Doel is bijvoorbeeld: meer rust in mijn gezin, en een tool is afspraken maken met elkaar. Zodat het duidelijkheid geeft. Daar hoef je niet over in discussie.
Dat is de reden om met doelen te stellen, voor duidelijkheid, en focus, in eerste instantie voor jezelf maar zeker ook voor de mensen om je heen of dat nu thuis is of op je werk. Als je ruimte geeft voor twijfel dan blijven ze zeuren en drammen tot je of toegeeft of boos word. Wanneer je doelen duidelijk zijn kun je daar alles langs halen, of je het wel of niet doet.
Denk aan je doel: Als ik rust heb kan ik meer gebruik maken van mijn talent en kwaliteiten.
Voor mij persoonlijk geldt dat ik het essentieel vind om bij te dragen aan de gezondheid en een gezonde leefomgeving van HSP’ers. Dat vind ik belangrijk en is ook echt een doel, zowel prive als in mijn bedrijf. En om daar aan bij te kunnen dragen, dan is het helpend als er rust is. Want anders ren ik als een kip zonder kop rond.
Doelen zorgen voor ja – nee het is zwart wit, geen ruimte voor ruis of vaagheid. Doelen geven en zorgen voor duidelijkheid.
Als HSP heb je 1 miljoen ideeën, om daar vorm aan te kunnen geven, om daar iets mee te kunnen doen waar je zelf en anderen iets aan hebben, dan heb je doelen nodig. *SMART maken kan, het wordt er een stuk concreter van. (*Specifiek – Meetbaar – Acceptabel – Realistisch en Tijd gebonden. SMART)
Je hebt een groot ‘droom’ doel en dan ga je het kleiner maken en in stukken hakken in kleine doelen. Dan kun je dat gaan doen, met doelen heb je ook doelgerichte vragen. Zonder doelen ben je een dobberend bootje op de zee en drijf je mee met de stroom, bepalen anderen en heel vaak zie ik dat je dan chaos krijgt.
Om meer rust te krijgen is het hebben van doelen noodzakelijk. Ik denk dat HSP zichzelf veel te weinig belangrijk maken. Bungelen ergens onder aan de lijst. En daardoor alleen bijdragen aan de doelen van anderen, wat niet per se ten goede komt aan jezelf. Door de focus te verleggen, jij bepaalt je eigen doelen, ben je zelf verantwoordelijk.
Vaak zeggen mensen in trajecten van mij ‘dus het ligt eigenlijk aan mij?’ Nee niet eigenlijk het ligt aan jou en dat is mooi want de enige die er iets aan kan doen ben jijzelf, dat is mooi. Moet je daar wel voor gaan kiezen. Daar heb je zelf invloed op of je dat wel of niet gaat doen of doet.
Voorbeeld: Ik sprak een moeder uit de 90-daagse (creëer rust in je HSP-gezin in 90 dagen) en haar dochter is na school vaak meteen heel boos en daar heeft zij als moeder heel veel last van, want ze wil dat helemaal niet. Ze is er inmiddels achter dat haar dochter zo doet omdat ze honger heeft, maar ze vergeet vaak iets mee te nemen… En dan was ze geïrriteerd dat haar dochter boos werd. Haar dochter is vijf en die kan daar nog niet herkennen dat ze door haar honger boos werd. Ze kan er ook nog niet aan denken om extra eten mee te nemen.
Als je dat weet, dat je kind honger heeft en daarom zo doet is het aan jou, als ouder, om eraan te denken iets te eten mee te nemen, dan voorkom je namelijk die boosheid.
Hoe ga je dat dan organiseren?
Hoe kun je je omgeving zo inrichten dat je daar iedere keer aan denkt?
Hoe kun jij jezelf helpen?
Oplossing: een pak rijstwafels in je bakfiets zetten… Ja dat had ze ook zelf kunnen bedenken; maar dat was nog niet gelukt, dat is het voordeel van coaching, van iemand anders je vraag of uitdaging voor te leggen of om mee te laten denken over een situatie.
Het doel is dat zij, dochterlief, relaxt thuiskomt. Dat is voor haar fijn en voor jou ook. Dat is dan dus jouw verantwoordelijkheid. Jij wil dat ze rustig thuiskomt dan is het aan jou om daar actie op te ondernemen en te zorgen dat je kind iets te eten krijgt. Hoe je dat doet maakt niet uit, als je het maar doet. Als je dat structureel gaat toepassen komt er heel veel rust en ontstaat er een nieuw patroon en gaat je kind ook herkennen wat ze kunnen doen als ze zich zo voelen. Dat is jouw verantwoordelijkheid om je kind daarin te ondersteunen.
Vaak vermijden we het stellen van doelen omdat je daarop ‘afgerekend’ kunt worden en dat vinden we niet fijn en dus doen we dat niet. Ongevraagd advies: bepaal een doel en als je een doel hebt en vlieg hulp in, dan wordt het doel een stuk haalbaarder.
Ik geef altijd het voorbeeld van mijzelf, dat ik weer eerder naar bed wilde, dat was erin geslopen en ik merkte dat het weerslag had op mijn gedrag. Mijn doel: genoeg energie om relaxt de dag door te komen en alles te kunnen doen wat ik wilde. Ik had al weken een timer op mijn horloge en telefoon staan maar dat was niet genoeg. Toen heb ik mijn man gevraagd om tegen me te zeggen als het 21.30 uur was. Dat ik naar boven moest gaan omdat ik eerder wilde gaan slapen. Maaaaaaarrrrrr ik weet van mezelf dat ik daar heel slecht op ga als iemand me aanspreekt op mijn gedrag, helemaal de mensen die ik liefheb 😉 Dusssss ik zei erbij: Als je dat zegt en ik ga dan stom tegen je doen, zeg je alleen maar “Floor je wilt dit zelf ik help je alleen maar, je hoeft nu echt niet zo tegen me te doen, dat vind ik echt vervelend.”
En uiteraard kreeg hij na 2 avonden de reactie die ik van mezelf voorspelde. Door me op de manier aan te spreken die ik aangegeven had kon ik er meteen uitstappen en sorry zeggen, het is uiteindelijk maar 2x gebeurd dat ik geïrriteerd reageerde en binnen 3 weken was het een nieuw patroon. Zo snel kan het gaan als je jezelf maar toe staat hulp te krijgen en jezelf goed kent…
Weet hoe je reageert als je op je gedrag aan gesproken wordt, wat heb je ervoor over om toe te geven dat je het niet zelf kan en dat je hulp nodig hebt en dat je dan ook nog stom tegen die hulp kan gaan doen…. Dat erkennen van jezelf…. Pfffffffff. I know. En toch; dat erkennen helpt ook.
Als je heldere doelen hebt wordt de haalbaarheid veel groter. Als je hulp in vliegt gaat het beter, bijvoorbeeld met de 90-daagse.
Wat dat is? 90 dagen ondersteuning, iedere 3 dagen een mail met een uitdaging of praktische informatie over hoog sensitiviteit, voor jezelf en voor de uitdagingen binnen een HSP gezin.
Het stellen van doelen daar beginnen we mee, in de 90-daagse zitten ook 9 opgenomen webinars, presentaties, van mij speciaal voor dit traject waarin je ook vragen kunt stellen. Daarnaast nu ook met een individuele coach sessie omdat het heel erg helpt om even echt in te zoomen op jouw vragen zoals ik vertelde over de moeder met haar dochter die zo boos werd na school.
Dan kan ik echt meekijken; wat gebeurt er en hoe ga je dat zo oplossen dat het nul moeite en energie extra kost, maar wel mega veel rust en energie oplevert. Dat helpt gewoon. Wat zijn je vragen? Want ik ga niet nog meer informatie geven. Die 90 dagen zitten propvol informatie.
Als je daar nog niet aan toe bent, ook helemaal prima, ga dan vast je doelen opschrijven. Wat gaat het doel je opleveren; waarom wil je dat? Is het een groot doel? Hak het in kleinere stukken, wat kun je vandaag al anders doen om over 3 maanden 10 maanden 2 jaar, te bereiken. Ga zelf sturen. Bepaal je eigen doelen.