Ik vind het lastig dat ik alles kan horen, voelen en zien. Dus dat ik alle geluiden kan horen en voelen hoe iedereen zich voelt. En ik zie altijd nieuwe dingen. Ik vind dit soms erg vermoeiend.
Mijn sterkste zintuig is mijn gehoor, ogen en kriebelstofjes.

Thuis heb ik niet zoveel last van mijn zintuigen, want alles wat ik thuis voel is normaal en veilig. Het is gewoon normaal om thuis gevoelig te zijn. Mama en papa zijn ook gevoelig. Ik denk dat papa en ik heel erg gevoelig zijn en mama iets minder gevoelig is. Mama is meer gevoelig op andere vlakken.

Ik voel me anders dan de rest op school wanneer ik vragen stel aan de juf. Het lijkt alsof ik veel meer vragen stel dan andere kinderen. Ik weet niet of die vragen anders zijn. De juf vindt het prima maar de meeste kinderen heel vervelend. Ik voel mij ook anders dan de rest bij het doen van nieuwe dingen, veranderingen in de klas, op schoolreisje gaan. Het geeft mij een zenuwachtig gevoel in mijn buik, stress over mijn hele lijf, zorgen of het allemaal goed komt met iedereen en heel veel vragen die opkomen in mijn hoofd.

Mijn talent is mijn creativiteit. Ik kan ook goed problemen oplossen. Bijvoorbeeld wanneer iets stuk is pak ik tie-raps en maak ik het. Of wanneer ik met vriendinnen ben en er is een probleem, dan los ik het op. Ik kan goed tekenen en knutselen. Ik speel ook graag met de hond en ik speel graag buiten.
Op school vind ik handvaardigheid en gym het leukst.

Het zou fijn zijn wanneer er op school heel geconcentreerd gewerkt moet worden, het ook heel stil is. Dat is eigenlijk nooit zo. Geluiden hoor ik gewoon door mijn koptelefoon heen. Ik voel dat er mensen wiebelen, omdraaien, weglopen of naar mij kijken en dan ben ik afgeleid.

Op school zie ik soms op tegen een juf. Er was een jaar dat een juf altijd boos was op mij, omdat ik altijd antwoord geef aan kinderen die wat aan mij deden vragen. Ik wil graag die kinderen helpen die wat vragen want geen antwoord geven op een vraag is ook onbeleefd. Ik kan slecht tegen onrechtvaardigheid. Ik snap haar ook niet echt eigenlijk. Ik voel dat ze dingen aan mij vervelend vind maar ik weet gewoon niet wat ik fout doe. Door de zorgen wordt ik nog zenuwachtiger en ga ik alleen maar meer wiebelen en friemelen.

Vriendschappen zijn soms moeilijk. We begrijpen elkaar vaak niet, dat vind ik wel erg moeilijk en maakt mij verdrietig. Ik begrijp soms niet zo goed waarom vriendinnen de ene keer als ze alleen zijn aardig en lief zijn en de andere dag in de groep hele onaardige dingen gaan zeggen. Ik probeer altijd aardig te zijn en te zorgen voor iedereen maar soms worden kinderen dan nog boos of kattig op mij zonder dat ze uiteggen waarom.
Gelukkig heb ik twee goede vriendinnen, waarbij ik kan logeren, mee knutselen, picknicken en fijn samen kan zijn.

Mijn advies aan alle hoogsensitieve kinderen: ’Blijf jezelf!’