Kameleon. In TOP vorm. Een typische eigenschap van hoogsensitiefjes

Mijn zoon was vier toen mijn broer tegen hem zei: DOE TOCH EENS NORMAAL! Waar op  zoonlief zei: wat is normaal? Misschien doe ik wel normaal en jij niet? Wie bepaalt dat nou helemaal?

Ik gebruik het briljante voorbeeld nog steeds. Want hoe vaak zeggen we niet: doe eens normaal. Of heb je het als kind zelf gehoord.

Wat het met hoogsensitieve kinderen doet? Ze gaan zich gaan aanpassen. Big time. Wat is de norm. Wat is normaal? Hoe val ik niet op. Hoe pas ik me aan. Hoe geef ik de ander wat die wil hebben?

Ons aanpassen. Kameleonnen. Kijken. Voelen. Wat wil de ander van mij zien. Bedenken wat de ander verwacht. Wil. En dat dan doen. Dat dit heel vaak niet het gewenste resultaat oplevert vinden we dan heel vreemd. Dat we afhankelijk zijn van wat de ander van ons vind. Zijn ze blij. Yes! Dan doen we het goed. Zijn ze niet blij? Pfff. Doen wij het niet goed. Dan ligt het aan ons.

Veel moeders hebben ‘last’ van het feit dat ze het gevoelsmatig nooit goed kunnen doen in de ogen van hun eigen ouders of schoonouders. Jij voedt je kind misschien ook wel heel bewust anders op dan dat jouw ouders met jou deden.

Maar als je dan op bezoek gaat. Je ouders op je kinderen laat passen. Pffff dan sta je op scherp want wat ze allemaal zeggen en doen met jou kids….

Daar ben jij het helemaal niet mee eens. Maar er iets van zeggen durf je ook niet goed. Of je zegt het zo inpakt en verbloemd dat ze niet horen wat je nu eigenlijk te zeggen hebt.

Van jou mag je kind best twee bananen eten als ze dat wil. Van je ouders krijgt ze straf als ze toch een tweede pakt. Waardoor je kind doodongelukkig is. Daar iets van zeggen. De confrontatie aangaan vind je misschien wel heel erg lastig.  Want dan kan het zomaar zijn dat je ouders. Je schoonouders. Je niet meer aardig vinden.

Dat je het niet meer goed doet. Dat jij niet meer goed bent.

Dat is het probleem wanneer je afhankelijk bent van het oordeel van de ander. Dan ga je confrontaties uit de weg. Pas jij je aan. Slik jij je emoties weg. Krijg je niet uitgelegd waarom het zo ontzettend belangrijk voor je is. Dat je ouders je echt begrijpen. Welke keuzes je maakt. Dat je stiekem hoopt dat ze zeggen: meid je doet het prima. Wij zien het anders maar het is jouw keuze. Hoop jij dat ook? Nou je bent niet alleen kan ik je vertellen…. Tons of moms do feel the same!

Nu hoor ik je denken maar HOE dan? Hoe gaan ze me wel begrijpen? En mij tof vinden. En blij zijn voor mij met wat ik doe. Welke keuzes ik maak? HOE DAN?!

Let’s give it a try…

Dat kameleonnen. Daar ben jij misschien wel zo goed in geworden dat je niet meer weet wie je eigenlijk bent. Zelf. Wie oh ik? Ja JIJ? Stel jij jezelf wel eens de vragen: Wie ben ik? Wat wil ik? Wat kan ik?

Als je dat heel goed weet. Helder hebt. Dan is uitleggen aan je ouders waarom je doet wat je doet geen probleem meer. Niet dat je er geen knoop van in je maag meer hebt. Want dat blijft zo.

Als je niet van confrontaties houdt zal dat niet ineens gaan veranderen. Garantee. Dan blijven dat gewoon buikpijn gesprekken. En de eerste met wie je het eens moet zijn is met jezelf. Je moet jezelf eerst toestemming geven om voor jezelf en je opvoed ideeen op te komen. Het helpt dan heel erg als je blij bent met jezelf.

Hoe dan?

Jezelf toestemming geeft dat je goed bent zoals je bent. Schrijf het op een post it en plak het op je spiegel. En het mooie is dat je dat helemaal niet hoeft te geloven in het begin. Da’s helemaal ok. Dat je voor de spiegel staat en leest IK BEN GOED ZOALS IK BEN. En dan denkt: hahaha echt niet! Ik geloof er niks van.

Dat is echt helemaal prima. Je moet jezelf namelijk iets nieuws gaan leren en daar hoef je het niet eens mee eens te zijn. Dat maakt niet uit. Als je het maar tegen jezelf blijft zeggen. Want na 2 weken schiet je niet meer in de lach en denk je: Misschien is het wel waar. Misschien ben ik wel echt goed zoals ik ben.

En dan heb je de eerste stap gezet. Om te stoppen met aanpassen. Afhankelijk te zijn van de mening van je moeder. Dan begin je bij jezelf. Dan kom je dichter bij wie je bent. Wat je wil en wat je heel goed kan. Waar je blij van word. Omdat jij het zelf fijn vindt. En doet voor jezelf. Ongeacht wat je moeder of schoonmoeder ervan zegt.

Wanneer jij iets meer van jezelf begrijpt. Gaat je moeder je ook beter begrijpen.

Mooie dag. All the wisdom and power you need is already in you.