Bijna vakantie en vaak zie je dan vervelend gedrag. Maar de vraag is of dat waar is.
Prikken, klieren, treiteren, het bloed onder je nagels vandaan halen: allemaal manieren om ‘vervelend gedrag’ te laten zien. Ik hoor het veel en vaak dat kinderen met name in de overgang naar de vakantie toe dit gedrag laten zien. Het is geen kwaadwillendheid. Het is onmacht. En met de juiste ondersteuning en aansturing van jou als ouder gaat het een stuk beter.
Mijn kinderen laten het ook veelvuldig zien. Vaak als ze overprikkeld zijn. Ze gaan op zoek en gaan ‘prikken’ zoals ik het noem. Ze hebben prikkels nodig en tegelijkertijd ontspanning. En ontlading.
Een voorbeeldje uit eigen keuken 😉
Oudste zoon hangt rond in de keuken… Beetje bozig aan het rondkijken.
Zoonlief zit te spelen met de auto’s… Zijn oudere broer gaat kijken en pakt ongevraagd twee auto’s weg. Nouhoooouuuu niet doen, geef terug! Gevolg had kunnen zijn: Huis te klein. Ruzie. En. Ontlading.
Verveling Het woord zegt het al: hij weet even niet wat te doen! Vervelend gedrag is vaak het gevolg van verveling. Dat geldt voor alle kinderen. Maar bij hoogsensitieve kinderen die overprikkeld zijn zie je dit vaker. Omdat zij, meer dan gemiddeld, behoefte hebben aan ontladen en nieuwe ontdekkingen doen. Aan beleven, aan leren. Ook hebben ze vaak meer behoefte aan fysieke beweging, om hun energie kwijt te kunnen. Als hun hoofd vol zit kunnen ze dat zelf niet bedenken en gaan ze vervelend gedrag vertonen.
Niet al te relaxed Nu reageren hoogsensitieve ouders ook vaak niet al te relaxed op ‘vervelend’ gedrag. Een hoogsensitief kind is ook nog eens buitengewoon vindingrijk in het vinden van manieren om te laten merken dat het even niet zo lekker gaat.
Wat doe JIJ nou?!
Doe even normaal zeg!
“Ben je nou helemaal gek geworden?”
“En NU ophouden!!!”
“Wat ben jij vervelend zeg!”
Zijn zomaar even wat voorbeelden die ook uit mijn mond ooit gekomen zijn. Wanneer ik wel even klaar was met dat ‘vervelende gedrag’. Misschien herken je dat wel. Stoom uit je oren. En dan is het vrij moeilijk om rustig te blijven dus wat je zegt gaat vaak gepaard met de nodige stemverheffing of irritatie in de stem.
Maar een hoogsensitief kind stopt dan doorgaans niet meteen. Vaak gooit het er juist nog een schepje bovenop. Juist als je kind in hoge mate sensitief is.
Kortgezegd komt het erop neer, dat wanneer jij geïrriteerd raakt, jouw kind gespannen raakt. Een hoog sensitief kind schrikt sneller en raakt dus ook sneller gespannen. Wat doet een kind meestal als het schrikt? Inderdaad: het word boos, het gaat huilen, of het kind trekt zich terug. De drie instinctieve reacties.
Een hoogsensitief kind uit de spanning vaak op een ander manier. Namelijk boos worden. Woedend. Je kind wordt bij oplopende spanning, jij die je stem verheft, moppert, dus nog bozer.
Het is heel begrijpelijk dat je als ouder gespannen en geïrriteerd raakt van dat ‘vervelende’ gedrag. Alleen werkt jouw spanning en irritatie als olie op het vuur bij je kind. Jij geirriteert, je kind boos en jij daarna ook boos. Allebei en vaak gaat het gepaard met een schuldgevoel.
Het helpt als je herkent waar dat ‘vervelende gedrag’ vandaan komt. Vervelend kan dus heel goed ‘verveeld’ betekenen. Nu terug naar mijn voorbeeld. Ik had tegen mijn zoon kunnen zeggen “jongen ga spelen. Ga iets doen, what ever”. Maar zijn gedrag is ook een signaal dat hij graag iets wil doen maar het zelf niet bedacht kreeg. Dat is vaak zo als kinderen overprikkeld zijn. Ik nam hem op schoot en benoemde mijn vermoedens: verveel jij je toevallig? Gijs wil graag even alleen spelen. Wat wil jij doen?
Daardoor mocht het er zijn en kon hij ontspannen. Eenmaal relaxt kon ik met hem bespreken hoe hij verveling op een andere manier kan uiten. En dan niet via het afpakken van auto’s. Ik kon met hem bespreken hoe hij verveling überhaupt kan herkennen. Dat was niet gelukt als ik boos was geworden, dan had hij er niks van geleerd en ik ook niet 😉
Hij is even gaan springen en wilde daarna graag helpen met koken.
Verveling en vervelend gedrag. Er zit vaak iets anders achter. Dat herkennen en je kind leren dat het zelf kan gaan herkennen wat ze kunnen doen om niet te prikken helpt enorm. Vaak zie je in de overgang van school naar de vakantie dit gedrag terug komen. Ik hoop dat het je inzicht geeft om er anders mee om te gaan.