‘Ja, één appel’, zei de boom. ‘Ik heb dit jaar één appel aan mijn boom!’
We zijn zo enorm gericht op resultaat en om alles in een keer te willen kunnen. Daardoor maken we de stappen vaak veel te groot. We willen meteen een hele boom vol met rijpe appels. Maar daarbij vergeten we dat voordat er een appel is, er een heel proces aan vooraf is gegaan. Pluk je de appel te vroeg, dan is hij super zuur en gooien we hem weg. Je moet als boom wachten en geduld hebben. Hulp krijgen. Samenwerken. Vertrouwen. Op JEZELF én op de ZON én op de REGEN.
Een appelboom groeit. Het eerste jaar geeft hij geen appels. Hij plant zijn wortels diep in de aarde. Voed zichzelf. Met zon en water. Groeit tegen de zwaartekracht in. Na een paar jaar krijgt hij misschien een of twee appels. Dat heeft die boom niet helemaal alleen gedaan. Die kan alleen helemaal niet bestaan. Die krijgt hulp. Van de bijen, van de zon en van de regen. Dat vinden we heel normaal. Dat die boom moet groeien. Tijd nodig heeft. Hulp krijgt.
Maar van onszelf verwachten we dat we alles alleen moeten doen. Zonder hulp. En dat we meteen een grote appelboom zijn. Dat jij als boom na een half jaar al helemaal vol met appels hangt. Dat ze allemaal lekker zijn. En dat ze, wanneer ze geplukt en gegeten worden, die boom alleen maar lof en veren in zijn stam geven. Wat een goede, snelle, mooie appelboom ben jij! Dat heb je FANTASTISCH gedaan…
Zo werkt het niet. Niet voor die appelboom en zéker ook niet voor jou. Dat kost tijd. En vooral: Weten wie je bent. Ben je wel een appelboom?
Het is heel hard werken als boom om die appels te produceren. Sterker nog: Die boom kan dat helemaal niet alleen. Daar heeft hij hulp voor nodig van de bijen. Anders is er geen bestuiving en dus ook geen appels.
Vaak vergeten we dat die bestuiving zeker zo belangrijk is als het resultaat. Een lekkere appel. Het leren en helpen van elkaar is een enorme kwaliteit die gevoelige mensen vaak nog beter beheersen dan minder gevoelige mensen.
Maar we vergeten vaak dat het een win – win proces is. Dat die bij er voeding van krijgt en de boom zijn appels kan gaan maken. Ze hebben er allebei wat aan.
Wij hoogsensitiefjes denken dat we alleen maar moeten geven. Want dan zijn we iemand. Dan hebben anderen ons nodig. We nemen nooit. Of bijna nooit. Maar… Super gevoelige mensen. Wanneer je altijd alles alleen blijft doen. Dan zal je boom nooit een volle boom met appels, peren of welk ander fruit dan ook worden.
Je moet ook nemen. Ontvangen. Anders kun je niet groeien. Je hebt het echt nodig om geholpen te worden. Tenminste, wanneer je wil groeien, wanneer jij wilt weten welke boom je bent.
Daar heb je zon EN regen voor nodig. Regen vinden we niet altijd fijn. Het is nat en vaak koud. En daar hebben we niet altijd zin in. Maar het is zeker zo nodig als de warmte van de zon. En dat er allebei laten zijn. De warmte die je zo aangenaam verwarmt. EN die koude nattigheid. Die vinden we vaak niet fijn. En we vermijden die regen.
Die boom heeft een taak: Appels maken. Zodat de boom en zijn soort overleeft. Dat is het doel van zijn bestaan.
Jij bent misschien wel kwijtgeraakt welk zaadje er in je hart zit. Welke boom jij bent. Wat de vruchten zijn die jij te geven hebt, om te leven. Misschien denk je wel dat je appels hebt, maar ben je stiekem een pruimenboom. Dan krijg je dus nooit appels. Maar PRUIMEN. Dan ga je overleven. Het klopt niet meer. Pruimen hebben iets anders nodig dan appels. Om te LEVEN.
Wat jij aan vruchten draagt. Wat je bij te dragen hebt. Het is handig als je dat weet van jezelf. Want wanneer je bijdraagt met datgene wat je in jouw hart draagt, dan kost het geen moeite. Dan gaat het echt moeiteloos. Dat is niet altijd leuk en fijn. Want ook die appelboom staat wel eens in de wind, regen en kou. Dat hoort erbij. Om te zorgen dat de slechte appels eraf vallen en de echte mooie goede appels overblijven en uitgroeien tot heerlijke vruchten die bijdragen aan het leven.
Dat geldt ook voor jou. Soms moet je de kou en regen in om te voelen wat je echt nodig hebt. Dat vermijden we vaak. Het resultaat is dat je dan kleine zure appels krijgt, waar lang niet iedereen blij van wordt, inclusief jijzelf. Weet wat je nodig hebt om de vruchten te dragen die bij jou horen. Dat ze rijp en zoet zijn. Weet wie en wat je daarbij kunnen helpen. Om je vruchten EN jouw boom echt te laten groeien. Dat je er mee leeft, van leeft: Moeiteloos.
Mag jij de boom zijn die je bent? Doe jij wat je kan? Waar je blij van wordt? Kun je net zoveel ontvangen als dat je geeft?
Echt aannemen en ontvangen dat is een uitdaging. Het niet meer alleen doen, maar samen. Understand – connect – support.
Dat je dat voorbeeld ook echt voor je kinderen bent. Dat je helemaal jezelf mag zijn. Altijd en overal. En dat je daar hulp bij krijgt. Om dat te kunnen. Te durven. Ook dat is een voorbeeld geven aan je kinderen. Dat hulp vragen helemaal ok is. Dat je het samen mag doen. Dat gun ik je echt met heel mijn hart. Dan is het staan in de regen en de kou ook een stuk beter te doen. Geloof me. Niet leuk maar wel beter te dragen.
Understand – CONNECT – Support