Faalangst

Met stip op 1 het probleem waar de meeste hoogsensitieve kinderen last van hebben. Faalangst

Onze middelste zoon is echt sterk, een bonkie noemen we hem, vierkante schouders spierballen waar je u tegen zegt. Toch heeft hij zelf vaak weinig vertrouwen in zichzelf en zijn eigen kracht.

Veel hoog sensitieve kinderen hebben last van een fixed mindset. Dat betekent dat ze er niet eens aan beginnen als ze denken het niet te kunnen.

Fouten maken moet. Daar leer je het meeste van, maar ja dat is wel spannend, helemaal wanneer jij als ouder ook vind dat je alles meteen moet kunnen… Het vermogen om te “prutsen” is de sleutel voor een groei mindset. Dat je angst overwint en een kleine stap vooruit maakt. Zodat het vertrouwen kan groeien.

Vaak maken we de stap te groot waardoor het een faal ervaring wordt en een fixed mindset in de hand werkt. Ook proberen we vaak onze kinderen moed in te praten door te zeggen: ja; jij kunt dit best. Ga maar gewoon doen. Daarmee doe je afbreuk aan de emotie en hoe je kind het ervaart. Ik ben het wel met je eens dat je zegt ga het maar doen maar daarvoor heb je eerst de emotie te herkennen, erkennen en te accepteren dat die er is. Dat je kind echt ervaart en denkt dat hij of zij het NOG niet kan.

Hoe doe je dat dan? Vang de emotie op, laat de emotie er zijn door te benoemen, “ik zie dat je het moeilijk / spannend vindt, klopt dat? Dat mag. En wat zouden we dan kunnen doen dat je toch een klein beetje durft.”

Of: “Ik zie dat het NOG niet lukt, klopt dat? En daardoor ben je nu heel erg gefrustreerd en boos, kopt dat? Wat zou je kunnen doen?” Iets met oefenen en prutsen 😉

Dan bepaal je samen de volgende stap en al is het maar alleen kijken vanaf de kant; dan is dat helemaal OK, want het is een stap vooruit.

Bij angst is het de kunst de stap zo klein te maken dat het eigenlijk te simpel lijkt. Door dat te doen win je aan vertrouwen. Kun je ineens gaan denken: “he misschien kan ik dit toch wel. ”

Jezelf en kind dat gunnen is super waardevol, zelf prutsen en je kind ook laten prutsen al hebben kinderen vaak (geldt trouwens ook voor jou) een kleine aanmoediging nodig en dan bedoel ik dus niet: maar jij kunt dit wel schat! Echt ik weet dat jij het kan!

En wel: Laten we het samen proberen, ik vind het ook altijd spannend wanneer …. En weet je wat ik dan doe? .Pak mijn hand dan doen we het samen… Het gevoel erkennen en zeggen dat je ziet dat je kind het spannend vind helpt wel.

Zonder angst geen vertrouwen. Wat doe jij om het vertrouwen in jezelf en bij je kind te laten groeien?